مشکات

⚜ #داستان آموزنده 

مرد ثروتمندی که زن و فرزند نداشت، به پایان زندگی اش رسیده بود.

کاغذ و قلمی برداشت تا وصیت نامه ی خود را بنویسد. 

او نوشت: 

تمام اموالم را برای خواهر می گذارم نه برای برادر زاده ام هرگز به خیاط هیچ برای فقیران… 

اما اجل به او فرصت نداد تا نوشته اش را کامل و آن را علامت گذاری کند. پس تکلیف آن همه ثروت چه می شد؟ 

برادرزاده ی او تصمیم گرفت وصیت نامه را این گونه تغییر دهد: تمام اموالم را برای خواهرم می گذارم؟ نه! برای برادرزاده ام. هرگز به خیاط. هیچ برای فقیران. 

خواهر او که موافق نبود، آن را این گونه نقطه گذاری کرد: تمام اموالم را برای خواهرم می گذارم. نه برای برادرزاده ام. هرگز به خیاط. هیچ برای فقیران. 

خیاط مخصوصش هم یک کپی از وصیت نامه را پیدا کرد و آن را به روش خودش نقطه گذاری کرد: تمام اموالم را برای خواهرم می گذارم؟ نه! برای برادرزاده ام؟ هرگز! به خیاط. هیچ برای فقیران.

پس از شنیدن این ماجرا، فقیران شهر همگی جمع شدن تا آنها هم نظر خود را اعلام کنند: تمام اموالم را برای خواهرم می گذارم؟ نه! برای برادرزاده ام؟ هرگز! به خیاط؟ هیچ! برای فقیران.

نتیجه ی اخلاقی: 

به واقع زندگی نیز چنین است. خداوند نسخه ای از هستی و زندگی به ما می دهد که در آن هیچ نقطه و ویرگولی نیست و ما باید با عملکرد و روش خودمان آن را علامت گذاری کنیم و بخوانیم. از زمان تولد تا مرگ، تمام علامت گذاری ها دست ماست. به خاطر داشته باشیم که فارغ از هرگونه باور و تفکری به هستی و زندگی، از علامت تعجب تولد تا علامت سوال مرگ، همه چیز بستگی به روش علامت گذاری ما دارد.

‌‌