کودک‌کش‌ها شر مطلق‌اند...
⚫️ کودک‌کش‌ها شر مطلق‌اند…
▪️ همیشه روضه از همین جا شروع می‌شود. از جایی که انتظارش را نداری. از نقطه‌ای که حسین علیه‌السلام شش‌ماهه کم‌جان خود را روی دست می‌گیرد. اینجا بدترین توقع این است که به تشنگی و لب‌های خشکیده علی‌اصغر رحم نکنند؛ اما در نقطه‌ای که انتظارش را نداری، روضه‌خوان از گلوی بریده می‌گوید. آن با هم با چه تیری؟ تیر معمولی؟ نه! با تیر سه‌شعبه. گلوی نازک علی‌اصغر را چه به تیر سه‌شعبه؟ نوزادی که با تیر نه، فقط با ادامه تشنگی هم جان می‌دهد.
▪️ دخترک بی‌تاب باباست. از لحظه‌ای که گوشواره از گوشش کشیدند، بی‌قرار باباست. تا دیروز روی شانه‌های عمو و بابا جا داشت، حالا دخترهای کوفه در آغوش پدرهایشان به او پوزخند می‌زدند. دخترک سه ساله یتیم اگر ناله کند، ما هم از بدترین آدم‌های دنیا توقع دلسوزی نداریم، اما درست همان لحظه که انتظار کار بدتری را نداریم، سر بریده پدر را برای دخترک بابایی می‌آورند!
▪️بدهای عالم هميشه از جایی که انتظارش را نداریم، زخم می‌زنند. از نقطه‌ای که فکرش را هم نمی‌کنیم. انگار این بدها، هر چقدر از هم دور باشند، یک ویژگی مشترک دارند: کودک‌کشی! جایی که حتی درنده‌ها از طبیعت درنده خویی خود کوتاه می‌آیند، بدها، این آدم‌های مطلقا شر، درنده‌تر می‌شوند.
▪️ فقط بدها در خلوتی کوچه در گوش زن باردار می‌زنند. سر شش‌ماهه به نیزه می‌زنند و گوشواره از گوش سه‌ساله می‌کشند. فقط بدها، بیمارستان و پناهگاه بچه‌ها را به خاک و خون می‌کشند، آب روی کودکان قطع می‌کنند و به تشنگی بچه‌ها می‌خندند. فقط این‌ها می‌توانند خواب شیرین بچه‌ها را به لرز و چشم‌های گردشده از ترس تبدیل کنند. بدهای عالم حتی به مادران داغدار هم رحم نمی‌کنند و درد زنان فلسطینی برای پیدا تکه‌های جگرگوشه‌شان زیر آوار را مسخره می‌کنند.
▪️ کودک‌کش‌ها شر مطلق‌اند، دستشان تیر سه‌شعبه باشد یا تازیانه یا موشک و راکت فرقی ندارد. این‌هایی که رویای کودکان را به کابوس تبدیل می‌کنند، شر مطلق‌اند و و این “شر"ها دیر یا زود از بین می‌روند؛ درست در لحظه‌ای که مستانه روی خون کودکان می‌رقصند؛ در نقطه‌ای که انتظارش را ندارند.
@TebyanOnline