مشکات

📃نامۀ عرفانی حضرت امام خمینی قدس‌سره در افسوس و اندوه از تمام شدن ماه #شعبان، و عدم آمادگی برای ضیافت‌الله ماه مبارک #رمضان.

امام خمینی در نامه‌ای که به درخواست بانو فاطمه طباطبایی ـ عروسشان ـ خطاب به او نوشته‌اند، اندرزهایی عرفانی و اخلاقی را یادآوری کرده‌اند. در این نامه که در اردیبهشت سال ۶۶ مطابق با شعبان ۱۴۰۷ قمری نگارش شده است، به پایان یافتن روزهای ماه شعبان و آماده نبودن برای ورود به ضیافت الهی اشاره شده و اینکه با همۀ این اوصاف، نباید از رحمت الهی ناامید بود. متن نامه به شرح زیر است:

بسم الله الرحمن الرحیم‌

فاطى دختر عزیزم،

از من مى‌خواهى براى تو چیزى بنویسم؛ چه بنویسد کسى که خود، مبتلاىِ به نفسِ امّارۀ بالسوء است و هرگز نتوانسته، بلکه نخواسته این بت بزرگ را بشکند!

اکنون در آستانۀ شهرالله و مقام ضیافت‌الله هستیم و من خود اقرار دارم که لایق این ضیافت نیستم. شهر شعبان‌المعظم که شهر امامان است در شُرف گذشتن و ما خود را نتوانستیم مهیا کنیم برای شهرالله. دعاها را گاهی با لقلقۀ لسان خواندم و از آنها چیزی حاصل نشد در این آخر شهر عرض می‌کنم:

اللهُمَّ انْ لَمْ تَکُنْ غَفَرْتَ لَنا فیِما مَضی‌ مِنْ شَعبانَ فَاغْفِرْلَنا فِیما بَقِیَ مِنهُ‌.

از رحمت حق تعالی مأیوس نیستم و مباش، در دنیا [مباد] روزی که گناهان به آنجا رسد که از رحمت حق مأیوس شویم.

دخترم این چند روز خواهد گذشت چه با عیش و نوش و چه با رنج و تعب؛ چه با غفلت از فطرت و چه با توجه به آن. عزیزم، خداوند ـ جل و علا ـ نور هدایت را در همۀ مخلوقات خصوصاً انسان نهفته است.

فطرت‌الله، ما را خواهی‌نخواهی به او متوجه کرده و همۀ مخلوقات در هر حدی که هستند و به هر مذهبی که گراییده‌اند، جز به حق تعالی و کمال مطلق به هیچ‌چیز توجه ندارند به حسب فطرت؛ گرچه خود ندانند و معتقد به غیر آن باشند. انسان کمال مطلق را می‌جوید و می‌خواهد چه آنان که به توهّم بت را می‌پرستند و چه آنهایی که حق ـ جل و علا ـ را منکرند و به دنبال ریاست. ملحدها گمان می‌کنند متوجه به دنیا و خواستار ریاست و زعامت هستند، لکن به‌حسب واقع متوجه و خواهان قدرت مطلقه هستند و در جست‌وجوی کمال مطلق و خود گمان خلاف می‌کنند و شاید عذاب و عقاب برای همین جهل و توهّمات باشد.

تو که مثلاً دنبال لباس خوب هستی و زینت بهتر، دنبال حق می‌گردی و کاخ‌نشینان نیز دنبال قدرت مطلق هستند؛ وَانْ مِنْ شَیءٍ إلّایُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ وَلکِنْ لا تَفْقَهُونَ تَسْبیحَهُمْ. وَقَضی‌ رَبُّکَ ا لّاتَعْبُدوا ا لّاایَّاهُ.

بنابر وجهی این کلام دامنه دارد. بهتر آنکه درز بگیرم و تو را و خود و همگان را به خدای تعالی بسپارم.

والسلام علیک و علی عبادالله الصالحین.

روح‌الله الموسوی الخمینی‌

📚 صحیفۀ امام، ج۲۰، ص۲۵۳ـ۲۵۴.