مشکات

من یک سربازم…! سلاح من قلم است…! سلاحم را بر زمین نمی گذارم…!

لذت کوتاه،غم بلند… 

29 دی 1395 توسط ط.جمالی

​

مطلب قبلی
مطلب بعدی
 1 نظر

آراي كاربران براي اين مطلب
5 ستاره:
 
 (1)
4 ستاره:
 
 (0)
3 ستاره:
 
 (0)
2 ستاره:
 
 (0)
1 ستاره:
 
 (0)
1 رأی
ميانگين آراي اين مطلب:
5.0 stars
(5.0)

موضوعات: عمومی لینک ثابت

نظر از: رحیمی [عضو] 
5 stars

نوزدهم ربیع الثانی ابتداي بيماري حضرت زهرا(سلام الله علیها) بر اثر ضربه قنفذملعون
اَللّهُمَّ الْعَنْ اَوَّلَ ظالِمٍ ظَلَمَ حَقَّ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ …

باور نمی کنید؟

خورشیدم و زمان غروبم رسیده است
ابری سیاه هاله به رویم کشیده است

بعداز پدر بلای دو عالم شد ارث من
قسمت به سفره ام غم صد داغ چیده است

روز و شب از غریبی و غم گریه می کنم
اشکم به روی گونه سرخم چکیده است

هرکس عیادتم برسد آه می کشد
معلوم می شود که ز من دل بریده است

شبها ز درد سینه نفس تنگ میشوم
چون پیله درد و غصه تنم را تنیده است

پیش علی قیام من از روی غیرت است
ورنه قد مرا غم بی حد خمیده است

این سهم روز ختم شه ختم الانبیاست
این مزد و اجر شاه به خاک آرمیده است

من آن گلم که پای چهل تن به پشت در
از روی شاخ و برگ تن من دویده است

باور نمی کنید؟ قیامت خدا گواست
زیرا که او به عرش فغانم شنیده است

باور نمی کنید؟ که محسن بجای شیر
در بین دود ، شعله ی آتش مکیده است

گوشی نمانده تا بزنم گوشواره ای
سیلی تمام لاله ی گوشم دریده است

من حیدری شدم وبه این جرم جان دهم
پاره تن پیمبرتان یک شهیده است
مجتبی صمدی شهاب

علی علیه السلام

1395/10/29 @ 21:47


فرم در حال بارگذاری ...