مشکات

تنبیه 
تنبیه کودک، باید همزمان با کار بد او باشد.

نمی توان فرزندمان را به خاطر کار بد دیروز، امروز تنبیه کنیم.

​

تهدید
چه قدر مي گوييد: “ اگر بلند بشم من ميدونم و تو” . مي دانيد در ذهن بچه چه مي گذرد؟ و چه اتفاقي مي افتد؟ مادر يا پدر يعني خدا، عظمت مطلق، گفته اگر بلند بشم… حالا اگر بلند بشه چي ميشه؟ و فرزند دچار اضطراب مي شود و ترس از موهون.
 گاهي هم تهديد به كارهاي عجيب مثل “الان ميام له ات مي كنم،” او خودش را در اين حالت تصور مي كند و دچار وحشت مي شود. روزها اين حرف ها در ذهن فرزندتان مي ماند چون پدر و مادر در ذهن او خدا هستند و دروغ نمي گويند پس اگر حرفي مي زنند حتماً عمل مي كنند. 

“بذار شب بابات بياد بهت ميگم، حسابتو مي رسم، با كمربند سياهت مي كنم و جگرت را در مي آورم،”

 همه اين تهديد ها باعث آسيب هاي ذهني در فرزندتان مي شود. قلعه ي تنهايي و ترس ذهني را ايجاد مي كند و ماندگار مي شود. اقتدار مادر زير سؤال مي رود و تعارض به وجود مي آيد، 
 تا هفت سالگي و از اين سن به بعد هم كه ديگر از پس اين گونه بچه بر نخواهيم آمد چون كاملاً خاطرش جمع مي شوند كه امنيت برقرار است وپدر و مادرم فقط بيخودي حرف مي زنند پس هر كاري دلم بخواهد مي كنم.
بنابراين اگر دچار وسوسه ي كتك زدن شديد، بزنيد ولي تهديد نكنيد چون تهديد خيلي مخرب تر است.
[استاد سلطانی]