بیاد گذشتگان.... و بیاد خودمان
پنج‌شنبه‌ها یکی پس از دیگری از راه می‌رسند و بالاخره پنج‌شنبه‌ای از راه می‌رسد که ما از گذشتگان به حساب خواهیم آمد.
بیائید این پنج‌شنبه علاوه بر یاد گذشتگان کمی هم به یاد خودمان بیفتیم.
برای خودمان فاتحه‌ای بخوانیم و گریه کنیم،به یاد خودمان کمی به دیگران نیکی کنیم و ثوابش را به خودمان هدیه دهیم.
بیائید با دیار باقی کمی انس بگیریم که خانه اصلی ما همانجاست،تا کی غم و غصه زندگی دنیا که بالاخره بعد از صد سال تمام می‌شود را بخوریم؟
کمی برای ابدیت هم نگران شویم بد نیست
راستی ابدیت یعنی چند سال؟
هزار سال؟ میلیون سال؟ بیشتر؟میلیارد سال؟ باز هم بیشتر …
پس چرا اصلاً نگرانش نیستیم؟
کمی به خودمان و ابدیتمان فکر کنیم
انقدر با غرور دل به اين دنياى فانى بسته‌ايم
غافل از اينكه همين دنيا بی‌صبرانه منتظر است ما را به کام مرگ بكشد.
دير يا زود یک روزى بايد دنيارو ترک كنيم و بريم
چه بسا دل‌ها شكونديم
چه بسا تهمت‌ها زديم
دروغ‌ها گفتيم
قسم‌ها خورديم
عشق‌هاى بيهوده بنا كرديم
صغيره‌ها كبيره كرديم
نامهربانی‌هائى كه در حق هم داشتيم
شايد بعد هر خطا و اشتباهى راحت بريم و فراموش كنيم چه كرديم،ولى راحت نمی‌مانيم دنيا دارمكافات است و بس
آخرین پنج‌شنبه سال،بیاد عزیزان خفته در وادی خاموشان،کسانی که روزی زینت بخش محفلمان بودند و حالا نیازمند یاد و خیرات و مبرات ما.
پنج‌شنبه‌ای دیگر و فاتحه پیشگاه کسانی که دیگر در کنار ما نیستند،اما مهرشان تا ابد درقلب‌هایمان جاریست️.
خدایا روح همه اموات را قرین رحمت و مغفرت قرار بده.
