مشکات

احترام_به_جسم {قسمت1}
 وقتي به كودك نگاه مي كنيم ، يك مجموعه را مي بينيم و راجع به يك مجموعه صحبت مي كنيم. انسان و كودك يك مجموعه هستند ، ابعاد مختلف دارند .

در دوره ي مدرن جزئي نگري مي كنند و انسان و كودك را تقسيم مي كنند . ابعاد رشد را تفكيك مي كند مثل رشد عاطفي ، رشد اجتماعي ، هوش و خلاقيت و غيره . اما ما نگاه كلي داريم و كلي نگاه مي كنيم و ابعاد مختلف را در جاي خودش بررسي مي كنيم .
تفاوت اساسي رويكرد هوش متعادل با رويكردهاي ديگر در اين است كه هوش متعادل كلي نگر است ، جزئي نگر نيست .
كودك يك بُعد جسمي و يك بُعد روحي و معنوي دارد . بقّيه ي ابعاد انسان و كودك زير مجموعه ي اين دو بُعد است . در رويكرد هوش متعادل تمام ابعاد انساني را بر اساس بُعد جسمي و معنوي بررسي مي كنيم . ما اين دو بُعد را در امتداد هم مي بينيم ، جدا از هم نمي بينيم ، چون نگاه كلي نگر داريم. وقتي وارد مبحث جسم مي شويم ، جسم وروح را با هم مي بينيم تفكيك نمي كنيم .     

 وقتي نوزاد متولد مي شود همه ي چهار مرحله ي مخروط را دارد ( مرحله نباتي ، حيواني ، انسان متفكر و انسان الهي ). به این صورت که؛ نوزاد از نظر جسمي كامل است فقط كوچك است و ابعاد رشدش نهفته است . اطلاعات در مغزش هست ولي هنوز باز نشده اند . نوزاد غريزه دارد هنوز چشمش را باز نكرده دنبال سينه ي مادر مي گردد ، پس بُعد حيواني هم همراهش هست . نوزاد تفكر دارد ، ذهن دارد. حتي جنين هم ذهن دارد . و همينطور بُعد الهي هم دارد نوزاد متصل به عالم بالا است و اين بُعدش خيلي قوي است.
  [استادسلطانی]