مشکات

قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ لِعَلِيٍّ عَلَيْهِ السَّلاَمُ:

أَوَّلُ مَنْ يَدْخُلُ الْجَنَّةَ مُحِبُّكَ وَ أَوَّلُ مَنْ يَدْخُلُ النَّارَ مُبْغِضُكَ

 (یاعلی) اول كسى كه به بهشت وارد شود محب توست و اول كسى كه در آتش وارد شود دشمن تو بود.

 کشف الغمة في معرفة الأئمة ج۱، ص۹۱

👇👇👇👇👇👇

ایستگاه یاد آوری

✍ از روزه گرفتن در ۹ روز اول ماه ذی الحجه غافل نشویم که ثواب روزه تمام عمر را دارد ( از اول ماه ذی الحجه تا نهم این ماه )

❇️ روزه گرفتن در فردا که روز اول ماه هست ↔️ ثوابِ روزه هشتاد ماه را دارد

❇️ کسانی که توانایی و شرایط روزه گرفتن را دارند از این فرصت بسیار ارزشمند و فوق العاده غافل نشوند ( این فرصت ها را از دست ندهیم که خیلی زود از دستمان میرود)

❇️ اگر کسی نتوانست این ۹روز را هم روزه بگیرد هر چند روز که بتواند روزه بگیرد خوب هست مخصوصا روزه گرفتن در فردا که اول ماه هم هست و ↔️ ثواب ۸۰ ماه روزه را دارد

🌺 پاداش روزه روز اوّل ماه ذی الحجّۀ 🌺

  حضرت کاظم علیه السلام فرمود:

✅ هر کس روز اول ماه ذی الحجّۀ روزه گیرد ، خداوند برای او روزه شصت ماه را می نویسد.

💥 روزه روز اوّل ماه ذی الحجّۀ ، کفّاره ( گناه ) شصت سال است.

📕وسائل الشيعة، ج 10/ص452،453،454

💥 هر کس روز اول ماه ذی الحجّۀ روزه گیرد ، خداوند روزه هشتاد ماه را برای او می نویسد.

📕بحارالأنوار،ج97،ص122 به نقل از ثواب الاعمال

صلوات خاصّه جواد الائمّه علیه السلام: 

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ مُوسَى عَلَمِ التُّقَى وَ نُورِ الْهُدَى وَ مَعْدِنِ الْوَفَاءِ وَ فَرْعِ الْأَزْكِيَاءِ وَ خَلِيفَةِ الْأَوْصِيَاءِ وَ أَمِينِكَ عَلَى وَحْيِكَ اللَّهُمَّ فَكَمَا هَدَيْتَ بِهِ مِنَ الضَّلاَلَةِ وَ اسْتَنْقَذْتَ بِهِ مِنَ الْحَيْرَةِ وَ أَرْشَدْتَ بِهِ مَنِ اهْتَدَى وَ زَكَّيْتَ بِهِ مَنْ تَزَكَّى فَصَلِّ عَلَيْهِ أَفْضَلَ مَا صَلَّيْتَ عَلَى أَحَدٍ مِنْ أَوْلِيَائِكَ وَ بَقِيَّةِ أَوْصِيَائِكَ إِنَّكَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ.

التماس دعا

🌷امام جواد علیه السلام میفرمایند:

مَن شَهِدَ اَمراً فَکَرِهَهُ کانَ کَمَن غابَ عَنهُ، وَ مَن غابَ عَن أمرٍ فَرَضِیَهُ کانَ کَمَن شَهِدَهُ(تحف العقول، ‌ص۴۵۶)

«هر کس شاهد کاری خوب یا بد باشد و از آن اکراه داشته باشد، مانند کسی است که از آن کار غایب است(خوبی یا بدی آن کار به او نمیرسد) و هر کس از کاری خوب یا بد غایب باشد، ‌اما به آن راضی باشد، مانند کسی است که نزد آن کار حاضر بوده است.(خوبی یا بدی آن کار به او میرسد)»

👌فرض کنید شخصی ناخواسته در مجلس گناهی قرار میگیرد ولی آن شخص با دل و جان و اگر امکان برایش بود با زبان و عمل از آن مجلس اکراه پیدا کرد و ناخرسندی خود را ابراز داشت، چنین شخصی از اهالی آن مجلس گناه محسوب نخواهد شد و برعکس اگر کسی در محفل ثوابی حضور داشت ولی از آن محفل انزجار پیدا نمود در حقیقت او را از اصحاب آن محفل ثواب محسوب نمی کنند.

✅ جالب است بدانید در زیارت عاشورا، کسانی مورد لعن قرار گرفته اند که هر چند در کربلا نبودند و به روی حجّت خدا تیغ نکشیدند، ولی ‌در دل به کار آن جنایتکاران راضی بودند پس از آنها به شمار آمده(سَمِعَت بذلکَ فَرَضِیَت بِه) و در عقوبتشان شریک میباشند. پس همه انسانها در همه ی اعقاب تاریخی باید از ظلم بنی امیه برائت جسته و در دل و جان و اگر ممکن بود در عمل نسبت به ظلم آنها اکراه داشته باشند تا بلکه از خیل کسانی نباشند که ظلم به شهدای کربلا را شاهد بودند ولی آنها را یاری نکردند.

✅ همچنین کسانی که در غدیر خم حضور داشتند ولی از منویات پیامبر(ص) در روز غدیر اکراه داشته مانند کسانی هستند که درک حضور در این روز مبارک نداشته و برعکس کسانی که به ظاهر غایب تاریخی در این روز بوده ولی دلداده مکتب غدیر هستند مثل کسانی هستند که در آن روز، ندای پیامبرشان را اجابت کردند. به معنای دقیق تر همه ابناء بشر که حضور فیزیکی در روز غدیر نداشته اند باید با رضایت به اوامر الهی در آن روز، حضور تاریخی خود را در وادی غدیر به ثبت رسانده تا در زمره صالحان قرار گیرند.

✅ بنابراین بر همه ما فرض و لازم است که جهت گیری اجتماعی و تاریخی خود را حساب شده انتخاب کنیم تا در همه حوادث خوب تاریخی شریک بوده و از وبال همه وقایع بد و ناصواب دوران های گذشته بر حذر باشیم.

.

امام جواد (علیه‌السلام) فرمود:

وَ حَقيقَةُ الاْدَبِ: اِجْتِماعُ خِصالِ الْخيْرِ، وَ تَجافی خِصالِ الشَّرِ، وَ بِالاْدَبِ يَبْلُغُ الرَّجُلُ الْمَكارِمَ الاْخْلاقِ فِی الدُّنْيا وَ الاْخِرَةِ، وَ يَصِلُ بِهِ اِلَی الْجَنَّةِ؛

حقيقتِ ادب و تربيت عبارت است از: دارا بودن خصلت های خوب و خالی بودن از صفات زشت و ناپسند. انسان به وسيله‌ی ادب در دنيا و آخرت به كمالاتِ اخلاقی می رسد و با رعايت ادب، نيل به بهشت می يابد.

ارشاد القلوب ديلمی، ص ۱۶۰.