مشکات

از حضرت زین‌العابدین علیه‌السلام روایت شده که می‌فرمایند: پدرم در آن روز که به شهادت رسید (روز عاشورا) مرا به سینه خویش چسبانید و در حالی که از زخم‌هایشان خون، فوران می‌کرد و فرمود: ای فرزند! از من دعایی را که فاطمه علیها‌السلام آن را به من آموخت فراگیر و او از رسول الله صلی الله علیه و آله و آن حضرت نیز از جبرییل تعلیم یافته بود تا در حوائج، مهمّات، اندوه و حوادث تلخی که بر او وارد می‌شود و پیش‌آمدهای عظیمی که رخ می‌دهد بخواند. 

فرمود بخوان: 

بِحَقِّ یس وَ الْقُرآنِ الْکَرِیمِ وَ بِحَقِّ طه وَ الْقُرآنِ الْعَظِیمِ یا مَنْ یَقْدِرُ عَلَی حَوائِجِ السّائِلِینَ یا مَنْ یَعْلَمُ ما فِی الضَّمِیرَ یا مُنَفِّسَ عَنِ الُمَکُرُوبِینَ یا مُفَرِّجَ عَنِ الْمَغْمُوْمِینَ یا راحِمَ الشَّیْخِ الْکَبیرِ یا رازِقَ الطِّفْلِ الصَّغِیرِ، یا مَنْ لا یَحْتاجُ اِلَی التَّفْسِیرِ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ افْعَلْ بِی کَذا وَ کَذا 

*به جای: «و افعل بی کذا و کذا» باید حاجات خود را ذکر نمود.

«دعوات، قطب الدین راوندی، ص54»

از امام سجاد علیه آلاف التحیة و الثناء نقل شده که فرمودند:

لايَقِلُّ عَمَلٌ مَعَ تَقْوى وَكَيْفَ يَقـِلُّ مايُتقَبَّلُ. 

تحف العقول، ص 318

* عملی كه با تقوا همراه باشد اندک به حساب نمی آید و چگونه ممکن است عملی مورد قبول خداوند قرار گیرد و قلیل و اندک شمرده شود؟!*

در زیارت عاشورا چیزی حدود هجده دعا 

می‌کنیم که متناسب با آن، هجده مقام را از خدا می‌خواهیم. 

درخواست‌های انسان در زیارت عاشورا، دنیوی و مادی و فانی نیست، بلکه همگی معنوی است.

ما در زیارت عاشورا، همراه با این دعاها، هجده مقام را از خدا درخواست می‌کنیم که بعضی از آنها به‌قدری بالاست که اگر زیارت عاشورا وجود نداشت، نمی‌توانستیم باور کنیم که کسی جرأت درخواست آنها را از خدا داشته باشد.

و اما آن مقام‌ها:

۱- مقام خونخواهی امام حسین علیه‌السلام 

⬅️ ان یرزقنی طلب ثارک

اینکه کسی بخواهد خونخواهی امام حسین را بکند، مقام خیلی بالایی است، چون خونخواهِ اصلی ابی‌عبدالله، امام زمان است.

۲- مقام وجاهت عند الله 

(آبرومندی نزد خدا) 

⬅️ اللهم اجعلنی عندک وجیها

۳- مقام معِیَّت(همراهی) با معصوم 

⬅️ ان یجعلنی معکم فی الدنیا و الآخرة 

⬅️ مع امام منصور 

(این درخواست، بسیار ویژه است، چون تمام 

انبیا و اولیا آرزویش را داشته‌اند).

۴- مقامی که درخواست می‌کنیم تمام مراحل زندگی ما، درهم‌تنیده با معصوم باشد.

⬅️ اللهم اجعل محیای محیا محمد و آل محمد…

۵- مقام شهادت

⬅️ و مماتی ممات محمد و آل محمد 

چون مرگ همه معصومین از پیامبر تا امام حسن عسکری علیهم‌السلام، با شهادت بوده.

۶- رسیدن به مقام محمود 

⬅️ ان یُبِلِّغنی المقام المحمود

در قرآن آیه‌ای داریم که به پیامبر می‌گوید: نماز شب بخوان تا به مقام محمود برسی. مقام محمود از نگاه بیشتر مفسران، یعنی مقام شفاعت. 

خود شفاعت شدن، یک مقامی است که به هر کسی نمی‌رسد (لا یملکون الشفاعة… شفاعت به هر کس نمی‌رسد).

حالا یک مقامی هست که از شفاعت‌شدن بالاتر است و آن هم مقام شفاعت‌کردن است و ما در این فراز، این را از خدا می‌خواهیم.

۷- مقام مشارکت در مصیبت ولیّ معصوم 

⬅️ لقد عظمت الرّزِیّة… بک علینا

⬅️ و اسئل الله بحقکم… ان یعطینی بمصابی بکم… 

(یعنی مصیبت شما را، مصیبت خودم می‌دانم)

⬅️ الحمد لله علی عظیم رزِیّتی 

(دقیقا در اینجاست که انسان مصیبت را برای خودش می‌داند)

این مقام، خیلی عظیم است و خیلی باید درباره‌اش بحث کرد.

داستان زیارت عاشورا، داستانِ یکی‌شدن با اهل‌بیت است، قرار است از این طریق، به شجره حیات متصل شویم.

۸-مقام برائت

(برای دوری و تبرّی‌جستن از بعضی جریان‌ها و افراد و نیز بعضی خصوصیت‌ها)

⬅️ و بالبرائة من اعدائکم

۹- مقام لعن 

این مقام، آن‌قدر مهم است که در زیارت عاشورا بر سلام اولویت دارد. اول صدتا لعن می‌دهیم و بعد صد سلام. 

(جاروب کن خانه را، سپس میهمان طلب)

⬅️ اللهم العن اول ظالم ظلم حق محمد و آل محمد

نکته: چهره اصلی برائت و لعن، بعد از ظهور دیده می‌شود، چون ما مردم اصلا تا قبل از ظهور نمی‌فهمیم کسانی که باعث و بانی ماجرای کربلا بوده‌اند، ما را از چه نعمات زیاد و برکات بزرگی محروم کرده‌اند.

ما الآن از دنیای بعد از ظهور چیزی نمی‌دانیم و درک نمی‌کنیم. اصل برائت در آن زمان اتفاق می‌افتد. 

یعنی وقتی ظهور انجام می‌شود و می‌فهمیم چه چیزی را از ما گرفته‌اند، تازه حسّ واقعیِ برائت را درک خواهیم کرد.

۱۰- مقام سِلم 

⬅️ انی سلم لمن سالمکم

⬅️ و ولیّ لمن والاکم

این مقام، عبارت است از مقام دوستی با دوستان و دوستداران اهل‌بیت، برای تشکیل یک شبکه متحد در راه تحقق منویّات این خاندان.

۱۱- مقام حَرب 

⬅️ حرب لمن حاربکم

این مقام، یعنی مقام دشمنی با دشمنان اهل‌بیت، برای پالایش آن شبکه متحد و همچنین مبارزه با موانع رشد بشر.

آیا شما فکر می‌کنید هر کسی می‌تواند به مقام مجاهدت برسد؟

۱۲-مقام ایثار 

ما در زیارت عاشورا این مقام را درخواست می‌کنیم و لااقل ادای آن را درمی‌آوریم.

ایثار یعنی بذل بهترین‌ها، و ما زیارت عاشورا بهترین داشته‌های خود را فدای امام می‌کنیم.

⬅️ بابی انت و امی

۱۳- مقام قربة الی الله 

باید گفت: مقام قرب و نزدیکی به خدا، بالاترین مقام ممکن است.

⬅️ انی اتقرب الی الله…

⬅️ اللهم انی اتقرب الیک…

۱۴- مقام دوستی و نزدیکی به اهل‌بیت 

⬅️ انی اتقرب الی الله و الی رسوله و الی …

این مقام نیز، امتداد مقام قربة الی الله است.

۱۵_مقام معرفت اهل‌بیت 

(چرا که در حدیث داریم: من مات و لم یعرف امام زمانه، مات میتة جاهلیة) 

⬅️ اکرمنی بمعرفتکم و معرفة اولیائکم…

۱۶- مقام ثبات قدم و اهل تزلزل نبودن 

⬅️ ان یثبّت لی عندکم قدم صدق

⬅️ ثبّت لی قدم صدق عندک مع الحسین…

۱۷- مقام رجعت، که هرکسی قادر نیست به این مقام برسد و شخص باید خیلی کارها در این راه انجام دهد.

⬅️ و ان یرزقنی طلب ثارکم مع امام منصور

۱۸- مقامی که خدا به ما درود بفرستد

⬅️ اللهم اجعلنی فی مقامی هذا ممن تناله منک صلوات و رحمة و مغفرة

لازمان و لامکان

⬅️ فی هذا الیوم و فی موقفی هذا و ایام حیاتی 

(یعنی الآن و اینجا و همه روزهای عمرم)

⬅️ و لا جعله الله آخر العهد منی… 

(یعنی الی‌الابد باشد و محدود به حال نباشد)

التماس دعا

◼سرودهٔ استاد شهریار در مورد امام حسین علیه السلام 

  شیعیان دیگر هوای نینوا دارد حسین

روی دل با کاروان کربلا دارد حسین

از حریم کعبۀ جدّش به اشکی شست دست

مروه پشت سر نهاد امّا صفا دارد حسین

می برد در کربلا هفتاد و دو ذبح عظیم

بیش از اینها حرمت کوی منا دارد حسین

پیش رو راه دیار نیستی کافیش نیست

اشک و آه عالمی هم در قفا دارد حسین

بس که محمل ها رود منزل به منزل با شتاب

کس نمی داند عروسی یا عزا دارد حسین

رخت و دیباج حرم چون گل به تاراجش برند

تا به جائی که کفن از بوریا دارد حسین

بردن اهل حرم دستور بود و سرّ غیب

ورنه این بی حرمتی ها کی روا دارد حسین

سروران ، پروانگان شمع رخسارش ولی

چون سحر روشن که سر از تن جدا دارد حسین

سر به قاچ زین نهاده راه پیمای عراق

می نماید خود که عهدی با خدا دارد حسین

او وفای عهد را با سر کند سودا ولی

خون به دل از کوفیان بی وفا دارد حسین

دشمنانش بی امان و دوستانش بی وفا

با کدامین سرکند ، مشکل دو تا دارد حسین

سیرت آل علی با سرنوشت کربلاست

هر زمان از ما یکی صورت نما دارد حسین

آب خود با دشمنان تشنه قسمت می کند

عزّت و آزادگی بین تا کجا دارد حسین

دشمنش هم آب می بندد به روی اهل بیت

داوری بین با چه قومی بی حیا دارد حسین

بعد از اینش صحنه ها و پرده ها اشک است و خون

دل تماشا کن چه رنگین سینما دارد حسین

ساز عشق است و به دل هر زخم پیکان زخمه ای

گوش کن عالم پر از شور و نوا دارد حسین

دست آخر کز همه بیگانه شد دیدم هنوز

با دم خنجر نگاهی آشنا دارد حسین

شمر گوید گوش کردم تا چه خواهد از خدا

جای نفرین هم به لب دیدم دعا دارد حسین

اشک خونین گو بیا بنشین به چشم “شهریار”

کاندرین گوشه عزائی بی ریا دارد حسین 

▼ارزش يك قطره اشك براى اباعبدالله عليه السلام▼

چون روز قیامت شود و بنده را در موقف حساب و کتاب بیاورند، وقتی نامه عملش را از حسنات تهی می بیند، با یأس راه جهنم را در پیش می‌گیرد. خطاب می رسد ای بنده به کجا می روی!؟ می‌گوید خود را مستحق آتش می دانم. در این هنگام خطاب می رسد که صبر کن، زیرا نزد ما امانتی داری. پس دانه‌ای از درّ می آورند که شعاع نورش همه عرصات را روشن می‌نماید.

 می پرسد من چنین دانه گرانبهایی نداشتم! ندا می‌رسد: این دانه، قطره اشکی است که در فلان مجلس در مصیبت حسین بن علی (عليه السلام) از دیدگانت جاری شد و ما آن را برای این روز که یوم الحسرة است، ذخیره کردیم تا به کارت آید. حالا این درّ را از تو خریداریم. آن را نزد انبیاء ببر تا قیمت گذاری کنند. 

نزد آدم صفی الله (عليه السلام) می برد و آن حضرت می فرماید من سررشته قیمت این درّ را ندارم. نزد نوح (عليه السلام) و سایر انبیاء هم می آورد و همه به دیگری حواله می‌نمایند تا نزد خاتم الانبیاء (صلى الله عليه وآله) می آورد. حضرت می‌فرماید نزد علی مرتضی (عليه السلام) ببر. امیرالمؤمنین نیز او را نزد فرزندش حسین ‌(عليه السلام) می فرستد. 

وقتی درّ را به حضرت اباعبدالله (عليه السلام) می دهد آن حضرت، درّ را نزد خداوند می آورد و عرض می‌کند خدایا قیمت دانه این است که این بنده را به همراه پدر و مادرش به من ببخشی و ایشان را با من محشور کنی. خطاب می رسد که او را با پدر و مادرش به تو بخشیدیم و همسایه‌ات در بهشت خواهند بود.

📙از کتاب ارزشمند حسینیه نوشته ملا حبیب الله شریف کاشانی (ره)، ص 34 و 35

🌹 🌹