مشکات

هنگام بازی کردن با فرزندتان

▪️ بازی کردن واقعاً هنر است. چون باید همبازی خوبی باشید.

▪️ نشان ندهید از او بیشتر می دانید.

▪️ در سطح فکری کودک با او همبازی شوید.

▪️ مدام او را راهنمایی نکنید.

▪️ تا وقتی پیش بینی می کنید که اوضاع خطرناک نشده برای کنترل کودک اقدامی نکنید. بسیاری از والدین آن قدر وقت صرف کنترل کردن کودکشان می گذارند که از وقت گذاشتن با کودک آن گونه که هر دو از کیفیتش راضی باشند غافل می مانند.

▪️ گاهی گیج بازی در بیاورید و اعتراف کنید که اشتباه کرده اید.

🌴 #تجربه_تربیتی

🔹یه پیشنهاد خوب

 عزیزانی که _ در هر مقطع سنی _ فرزند دارند، نسبتِ فرزندانشان را با محرم و عزای اباعبدالله (عليه السّلام) حتما با یک #مسجد گره بزنند زیرا: 

▪️۱. هیات‌ها غالباً پس از محرم جمع می‌شوند و این پیوند منقطع می‌شود.

▪️۲. حضور در #مسجد، ادامه کار تربیتی محرم است. یعنی بچه‌ها با مسجد پیوند می‌خورند و ارتباطشان ادامه می‌یابد که حسنات زیادی دارد.

▪️۳. دوستان او مسجدی می‌شوند یعنی پایدارند نه هیاتی که احتمالا (نه همیشه) موقتی‌اند. 

▪️۴. از دوران کودکی به‌طور غیرمستقیم به فرزندان بیاموزید که فلسفه محرم و عزاداری، اقامه دین و احکام خداست که حضور در مسجد و احیای آن از عالی‌ترین نمونه‌هاست. این فلسفه را عملاَ بیاموزد.‌

▪️۵. احساس تعلق می‌کند. یعنی می‌گوید #مسجدِمون. این تعلق، آثار بسیار مثبت هویتی و روحی برای او دارد.

▪️۶. اگر خودتان یا او علاقه به حضور در هیاتی خاص دارید، آن را برای بعد از مراسم مسجد برنامه‌ریزی کنید تا هم نظر او جلب شود و هم اصل بودن مسجد را بیاموزد.

آن قدر خوب هستیم که کامل نیستیم! 

در سیر والد بودن توجه داشته باشیم که نیازهای کودک را به میزانی کافی برای داشتن شروعی خوب در زندگی تامین کنیم نه اینکه تمام نیازهای کودک را بطور کامل برآورده کنیم! 

نقش ما بعنوان والد این است که کودک را در انجام کارهایش توانمند سازیم نه اینکه خود توانمند شویم! 

مادر کافی مادریست که کودک خود را با کفایت میسازد 

اما مادر کامل مادریست که بطور کامل کودک را به خود وابسته میسازد به طوری که کودک برای پایین‌ترین نیازهایش به مادر محتاج است و کودک تصور میکند بدون مادر زنده نخواهد ماند! 

چون کفایت انجام کارها را ندارد.

تیتر برگرفته از کتاب فرزندپروری باکفایت لوییس و لوییس

گاهی فقط بايد ديدگاهمان را عوض كنيم تا… 

نگوييم: “فرزندم لجباز است “

بگوييم: “به دنبال استقلال است

او دارد “من” وجودی خويش را می شناسد و هويت خود را پيدا می كند و من خوشحالم كه مي تواند “نه” بگويد و توانايی مخالفت و ابراز عقيده اش را دارد.

بسياری از مشكلات و مسائل بين والدين و فرزندان ناشی از سوء تفاهم است. كودك به دنبال امنيت در آغوش مادر می گردد و مادر گمان مي كند كودك “بغلی” شده … 

كودك از وحشت ديدن يك برنامه تلويزيونی شب ها به اتاق والدين پناه می برد و ظن پدر اين است كه او وابسته شده و در اين مورد خاص هم به كودكی كه در جست و جوی خودشناسی ست برچسب “لجباز” می خورد.

زمانی كه اندكی زاويه ديدمان را تغيير دهيم و فرزندمان را طوری ببينيم كه در حال شناخت هويت خود و تلاش براي مستقل شدن است، به جای عصبانی شدن مراقبش خواهيم بود و كمكش خواهيم كرد.

پرتاب کردن‌هایی که از روی خشم و عصبانیت رخ می‌دهد را نادیده بگیرید، چرا که اگر کودک بفهمد به وسیله این رفتار می‌تواند نظر شما را جلب کند آن را بار‌ها و بار‌ها تکرار خواهد کرد.

در عوض به او بگویید «اگر عصبانی هستی بهتره حرف بزنی، اینجوری من بهتر می‌فهمم مشکلت چیه.» به روش‌های مختلف او را به استفاده از کلمات و بیان احساساتش تشویق کنید.

اگر کودک شما با پرتاب کردن مثلا یک مکعب چوبی در حال آسیب رساندن به کودک دیگری است، با‌‌ همان آرامش او را منع کرده و بگویید «این کار خطرناکه» و به طور موقت از روش محرومیت استفاده کنید که بسته به سن کودک از ۳۰ ثانیه تا چند دقیقه می‌تواند باشد.

مراقب تن صدای‌تان باشید، هیچ اشکالی ندارد اگر با تن صدا و لحن‌تان به کودک بفهمانید که از این کار او ناراحت شدید اما هرگز عصبانیت را در صدای‌تان نشان ندهید.