مشکات

شیعه واقعی

روزگارش را برایم تعریف کرد… چنان مو به مو برایم شرح داد که گویی من کنارش بودم… و این گونه کلمات را در بازی زندگیش به تماشا نشستم :
دخترکی بودم با هزاران آرزوی دور و دراز که اگر پا به زندگی مشترک نهم، چنین می شود و چنان… اما نشد آنچه بافته بودم بر دار افکارم… . 
40 روز اول زندگی مشترکم شاد شاد بودم، گویی بر جاده آسمان می تاختم…!

 اما بعد از آن، گلایه ها و توقعات بی جا شروع شد، گره بر تاروپود زندگیم افتاد. 

گره های کوری که نمیدانستم چطور بازشان کنم، بازیچه حسادت زنانه اطرافیان و سوظن های همسرم شدم. 
ماندم بین دو راهی رفتن و ماندن. 

فقط بدان گره بود که روی گره می آمد و بی حرمتی، اهانت، تهمت، بی محبتی، زیاده خواهی و… شعله هایی بود که مدام زبانه هایش وجودم را آب می کرد.

گویی مسیر رفتن را می گشود و درب ماندن را می بست. 

یک هفته مانده به عروسی پیشنهاد طلاق از طرف همسرم برای دفاع از دروغ ها و فتنه های اطرافیان، پتکی بود که شیشه قلبم را از هم پاشید. 
اما… ماندم و تلخ ترین شب زندگی ام را برای خود ساختم. 
شب عروسی، شبی که درغربت و بی کسی، تک و تنها بودم، بدون اینکه مادرم کنارم باشد. به سبب ماندنم در راهی که انتخاب کرده بودم. 
و بجای اینکه در شب آرزوهایم لبخند بر لبانم بنشیند، اشک بر چشمانم نشست از درد این بی کسی. 
سخت بود… گفتنش سخت است ولی چشیدنش جانکاه…!
آن شب دلم لرزید و ماندم در آن زندگی، اما نگذاشتم با رفتنم از زندگی، عرش خدا بلرزد.
دیر زمانی نگذشت که ورق روزگار برگشت…  
گره های کور باز شد … دروغ ها و فتنه ها رخ نشان دادند و سیاهی بر دل های زغالی ماند و اینک من شدم عزیزدردانه همسرم و ملکه قصر آرزوهایش و زندگی ام شد آرزوی دیگران… !
وقتی گذشته را ورق میزنم، لبانم جز به حمد و سپاس خدا باز نمی شود. 

خدایی که لطفش را بر زندگیم تمام کرد و مروارید صبر را بر صدف دلم جای داد تا اکنون به بهای این دُرّ گرانمایه پی ببرم. 
آری من کاری نکردم که این چنین ورق برگشت، فقط صبر کردم و به لرزش عرش خدا، ندادم رضا… 
و خدا چه زیبا جوابم را داد… 

” و بشر الصابرین …”

​

********

********

********

پی نوشت:  این متن براساس واقعیت زندگی یکی از دوستان به رشته تحریر در آمده است. 

:​ آیت الله حائری شیرازی ره: 🔸زنها وقتی باردارند، با احتیاط می‎نشینند و می‎ایستند.  مؤمن هم باردار است و جنین او ایمان اوست. 🔹زن حامله اگر از بلندی بیفتد، بچه‎اش سقط می‎شود؛ مؤمن هم گاهی یک حرف ناملایم می‎زند و ایمانش سقط می‎شود. 🔹زنی که پشت سر هم به این طرف و آن طرف می‎پرد، باور کن که حامله نیست. 🔹اگر حامله بود این‎طور بی‎پروا نبود.  کسی هم که لابلای حرفهایش خیلی شلنگ تخته می‎اندازد و در قضاوتش درباره این و آن، هرچه خواست می‎گوید، باور کن که حامل «ایمان» نیست… ***** کانال تلگرامی طلاب کریمه

​