مشکات

‏➖عمل خالص چه عملی است

🛑الْعَمَلُ الْخَالِصُ الَّذِي لَا تُرِيدُ أَنْ يَحْمَدَكَ عَلَيْهِ أَحَدٌ إِلَّا اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ.

🔰امام صادق علیه السلام‏:

عمل خالص آن است که نخواهی هیچ کسی جز خدای ﻋﺰوﺟﻞ ترا بر آن بستاید.

📚: الکافی، ج ۲، ص: ۱۶

#عمل_خالص

#ریا

#امام_زمان

#اللّهمَّ‌عَجِّلْ‌لِوَلِیِّڪَ‌الفَرَج‌بالقرآن 

#اللّهم‌اجْعَلْنی‌مِمَّن‌ْتَنْتَصِرُبِه‌لِدینِک

امام و انقلاب بر حوزه‌های علمیه حق حیات دارند که هیچگاه نباید فراموش شود. اگر امام و انقلاب نبودند، دشمنان اسلام، حوزه‌های علمیه را نابود میکردند ولی امام و انقلاب به حوزه‌ها آبرو و شخصیت بخشیدند. طلاب انقلابی و جبهه رفته و کسانی که امروز در خدمت انقلاب و نظام اسلامی هستند، باید در حوزه‌های مورد توجه قرار گرفته و به مجاهدات و خدمات آنان ارزش و بهای لازم داده شود.

🗓 سخنرانی رهبرانقلاب در آغاز مجدد درس خارج ؛ ۱۳۷۱/۶/۲۹

⭕️ نهی از منکر در انحصار حزب‌اللهی‌ها نیست!

◀️در اسلامِ #امام_خمینی، امر به معروف و نهی از منکر در انحصار انقلابی‌ها و حزب‌اللهی‌ها نیست! وظیفه‌ی همه است! حتی نسبت به امامشان!

🔻امر به معروف و نهی از منکر در #اسلام_خمینی را بی‌واسطه از بیان خودش بشناسید: 

🔹الآن مکلّفیم ما، مسئولیم همه‌مان، همه‌مان مسئولیم، نه مسئول برای کار خودمان؛ مسئول کارهای دیگران هم هستیم؛ «کُلُّکم راعٍ وَ کُلُّکُمْ مَسئولٌ عَن رَعِیَّتِه».

🔸همه باید نسبت به هم رعایت بکنند. مسئولیت من هم گردن شماست؛ [مسئولیت] شما هم گردن من است!

🔹اگر من پایم را کج گذاشتم، شما مسئولید اگر نگویید چرا پایت را کج گذاشتی؟ باید هجوم کنید، نهی کنید که چرا؟

🔸اگر خدای نخواسته یک معمّم در یک جا پایش را کج گذاشت، همه روحانیون باید به او هجوم کنند که چرا بر خلاف موازین [قدم برداشتی]؟ سایر مردم هم باید [نهی] بکنند.

🔺نهی از منکر اختصاص به روحانی ندارد؛ مال همه است. #امت باید نهی از منکر بکند؛ امر به معروف بکند.

📚 صحیفه‌ی امام خمینی؛ ج۸، ص۴۸۷

#ولاء_طرفینی

#امر_به_معروف_و_نهی_از_منکر

🌹 

╭┅───────────┅╮

╰┅───────────┅╯

🔻حضرت امیرالمؤمنین امام على عليه ‏السلام میفرمایند:

اِيّاكُمْ وَ الْكَسَلَ فَإِنَّهُ مَنْ كَسَلَ لَمْ يُؤَدِّ حَقَّ الله؛ 

از تنبلى بپرهيزيد كه تنبل حق خداى را ادا نكند.

📗[تحف العقول ، ص 112 ]

آخرین وصیت؛ بگویید همه بیایند!

🔹خاطره آیت ‎الله مصباح یزدی از آخرین ساعات عمرِ امام خمینی ‎قدس ‎سرهما 

بعضى از بستگان حضرت امام، خاطرات واپسین روز حیات ایشان را این‌گونه گفتند: عصر همان روز (ارتحال) امام فرمود: به تمام اهل خانواده بگویید كه جمع شوند! همسر ایشان، فرزندان و نوه‌ها كه آن‌جا حضور داشتند، اطراف تخت وى حلقه زدند و اطراف او جمع شدند. 

امام به زحمت چشم خود را باز كرد. سخن گفتن برایش خیلى دشوار بود. اهل‌بیت خود را مخاطب قرار داد و فرمود: «یك جمله وصیت براى شما دارم». همه چشم‌ها خیره و گوش‌ها تیز شده بودند كه امام در لحظه‌هاى واپسین عمر و با این روز و حال، چه وصیتى دارد؟! امام گفت: «وصیت من به شما این است كه بكوشید نافرمانى خدا نكنید!» بعد فرمود: «بروید؛ من خسته‌ام و مى‌خواهم بخوابم.»

پارچه را روى صورتش كشید؛ خوابید و دیگر چیزى نگفت. هنگام نماز مغرب و عشا ایشان را صدا زدند. او به نماز اوّل وقت مقیّد بود. احساس كردم كه فقط، انگشتان و لب‌هایش اندكى حركت مى‌كنند؛ با اشاره انگشتانش، ركوع و سجود مى‌كرد و با حركت لبانش، نماز پایانى را خواند.

این چه شخصیتى دارد و چه روحى است كه در واپسین لحظه‌هاى عمر، توجّهش فقط به خدا و انجام وظیفه است و بس؟! بهترین سرمایه و هدیه‌اى كه براى فرزندان خویش بر جا مى‌گذارد، این است كه «نافرمانى خدا و گناه نكنید.»

تأكید و تكیه كلامش در تمام عمر، این بود كه خدا از او چه خواسته است؛ مى‌كوشید آن را انجام دهد تا به تكلیف عمل كرده باشد. در اوایل جوانى، امام را ندیده بودیم؛ ولى در حدود سى و پنج سال از نزدیك ایشان را درك كردیم. از همان روز اوّل ‌در سال ۱۳۳۱ ه.‌ش‌ كه به قم آمدم، در درس ایشان شركت كردم. پس از تبعید او، كم و بیش با وى در ارتباط بودم. پس از مراجعت ایشان، بارها به خدمتش مشرف مى‌شدم. 

…از نزدیك، غرق تماشاى حركات، درس‌ها و بحث‌ها، معاشرت‌ها و منش‌هاى او بودم. با این وصف، هرگز در زندگى او، لحظه‌اى را به یاد ندارم كه ایشان به فكر منافع دنیوى خود باشد؛ درباره چیزى فكر بكند یا مطلبى بگوید یا نكته‌اى بنویسد كه انگیزه‌اش ‌از این گفتن و شنیدن و نوشتن‌ـ جلب منفعت دنیوى براى خویش باشد. 

گویا كه در ذهن این مرد، جز اطاعت خدا و خدمت به بندگان خدا، چیز دیگرى نمى‌گذشت. من جز اطاعت حق و خدمت به خلق، چیز دیگرى از این مرد سراغ ندارم. او دریاى متلاطمى بود؛ ولى آرام و بى‌كرانه!

📚سیری در ساحل، صفحه ۸۵-۸۷

امام على عليه السلام :عَوِّدْ اُذُنـَكَ حُسْنَ الاِْسْتِماعِ وَ لا تُصغِ اِلى ما لا يَزيدُ فى صَلاحِكَاستِماعُهُ فَاِنَّ ذلِكَ يُصدِئُ الْقُلوبَ وَ يوجِبُ الْمَذامَّ؛

گوش خود را به شنيدن خوبى ها عادت بده و به آنچه كه به صلاح و درستى تو نمى افزايد گوش مسپار، زيرا اين كار، دل ها را زنگار مى زند و موجب سرزنش مى شود.