مشکات

💠 راه های شکرگزاری به توصیه امام صادق علیه‌السلام:

1⃣هنگام استفاده از هر نعمتی توجه کنیم که خدا آن را به ما داده است و نیز “الحمد لله” بگوییم.

2⃣ از کسی که به ما خوبی می کند و نعمت خدا به واسطه‌‌ی او به ما می‌رسد، تشکر کنیم. 

3⃣وقتی شخص مشکلداری را می بینیم، با یاد سلامتی و آسایشِ خود، خدا را حمد کنیم. (البته به شکلی که آن شخص نشنود و رنجیده خاطر نگردد).

4⃣ وقتی نعمتی به ما می رسد یا یاد نعمتی می افتیم سجده شکر کنیم و اگر موقعیتمان مناسب نیست، صورت را بر دست گذاشته، “الحمدلله” بگوییم.

 ✍امام صادق علیه السلام: 

برای هر نفسی از نفسهایت شکری و بلکه هزار و بیشتر از هزار شکر بر تو واجب است.

🌿 وقتی دست کسی را می‌گیری، به خودت خوبی می‌کنی

فمن یعمل مثقال ذره خیراً یره؛ خوبی می‌کنی به خودت برمی‌گردد. حتی وقتی دست کسی را می‌گیری، خدا مرحمت می‌کند و نگاه می‌کنی که به خودت خوبی کرده‌ای. وقتی او را می‌بینی که نمی‌تواند بلند شود، خودت بوده‌ای که نمی‌توانستی بلند شوی. دستش را می‌گیری و بلند می‌شود، راحت می‌شوی.

📚طوبای محبت، ج سوم، ص 110

✅

آیت‌الله بهجت(ره):

استادم مرحوم قاضی(ره) را درخواب دیدم. 

به او گفتم چه چیزی حسرت شما در دنیاست؟

فرمودند: حسرت می‌خورم که چرا در دنیا فقط روزی یک مرتبه زیارت عاشورا می‌خواندم…

#حرف‌قشنگ 🌱

#زیارت_عاشورا

✳️ هیچ چیزی جای این کار را نمی‌گیرد!

🔻 امام سجاد علیه‌السلام می‌فرمودند: بلندمرتبه‌ترینِ شما و صاحب بهترین کاخ‌ها و خانه‌ها در بهشت کسی است که بهتر از دیگران پاسخ‌گوی «مشکل مؤمنان» باشد؛ و از همه با بینوایان بیشتر خود را یکسان ببیند؛ زیرا خداوند والا فردی از شما را به‌خاطر سخن نیکویی که به دوست مؤمن فقیرش می‌گوید، بیشتر از مسیر هزار سال به بهشت نزدیک می‌کند؛ هر چند که [به‌خاطر رفتار غیراسلامی‌اش] از دوزخیان باشد. بنابراین، «نیکی به دوستان دین‌باور» را کوچک نشمارید زیرا چنان برایتان سودمند است که هیچ چیزی جای آن را نمی‌گیرد.

📚 از کتاب #نیلوفر_نیایش | نگاهی نو به زندگی و شخصیت امام سجاد علیه‌السلام

📖 صفحات ۳۱۹ و ۳۲۰

👤 #حسین_سیدی

✅ 

✳️ برای بازی‌کردن خلق نشده‌ایم!

🔻 در بین استادانم جوانی بود که «شیخ محمدتقی بهجت» نام داشت. نزد او بخشی از کتاب رسائل شیخ انصاری را خواندم. یادم نمی‌رود روزی را که به‌دلیل خستگی، در جمع دوستان در حرم مطهر نشسته بودم؛ شیخ محمدتقی را دیدم که به سویم می‌آید. اشاره‌ای کرد تا نزدش بروم. از جا برخاستم و به سویش رفتم. به‌آرامی سرش را نزدیک گوشم آورد و گفت: «ما لِلَّعْبِ خُلِقْنا.» (برای بازی‌کردن خلق نشده‌ایم). این کلام چنان دلم را آتش زد که از آن به بعد متحیر و سرگردان شدم و بر اثر آن، انقلابی مضاعف در وجودم به‌پا شد.

👤 راوی: #سیدعبدالکریم_کشمیری

📚 از کتاب #کهکشان_نیستی | داستانی بر اساس زندگی #آیت_الله_قاضی_طباطبایی

📖 صفحات ۴۵۵ و ۴۵۶

✒ نوشته: #محمدهادی_اصفهانی

✅