مشکات

مادری که ساعت ها برای تمیزکردن خانه وقت گذاشته، طبیعی است که با ریختن غذا بر روی فرش توسط کودکش خشمگین شود؛ 

این مادر ممکن است برچسب شیطنت یا لجبازی را بر رفتار کودکش بچسباند. روی دیگر این سکه کودکی است که بی خبر از همه جا با خشم مادر مواجه می شود و نمی داند به خاطر چه چیز تنبیه می شود.

کودک تنها در پی کشف محیط و استفاده از حواسش بوده و گرچه خشم مادر را درک می کند، اما نمی تواند دلیلی منطقی برای آن پیدا کند. 

تا قبل از سه سالگی، رفتارهای بچه ها حتی اگر به خرابکاری منجر شوند، حاصل لجبازی و تلاش برای آسیب زدن به افراد و وسایل نیستند و به همین دلیل است که بچه ها، وقتی کاملا از سر تصادف به کسی یا چیزی آسیب می زنند، انتظار ندارند کسی تنبیه شان کند.

عدم تخلیه انرژی کودک، مشکلاتی را برای او پیش می‌آورد که یکی از آن‌ها عصبی شدن او است !

کودکی که دوست دارد خود را با جنب و جوش تخلیه کند؛ اما پدر و مادر به او اجازه این کار را نمی‌دهند، مانند کسی است که بغض گلویش را گرفته؛ اما به او اجازه گریه کردن نمی‌دهند.

این مسئله به شدت روی آرامش روانی و عصبی کودک تأثیر منفی دارد.

والدین باید با مدیریت هیجانات کودک و ایمن بودن شرایط خود کودک‌ و سایرین، اجازه تخلیه انرژی را به او بدهند‌.

نیاز کودک به جنب و جوش باید ارضا شود، بردن کودک به سالن ها و پارکهای بازی و طبیعت می‌تواند برای کودک حیات‌بخش باشد.

صرف این‌که دائما به کودک تذکر بدهيد “مودب باش، درست بشین، سلام کن و…” نه تنها مهارت‌های اجتماعی کودک افزایش نمي‌ياد بلکه اعتماد به نفس او نيز کاهش پيدا مي‌كند.

کودک نوپا تصوری که شما از ادب و تربیت دارید، ندارد. اين‌طور نيست که اگر کودک شما در 2 سالگی سلام نکرد، در بزرگسالی هم سلام نکند. او مفهوم سلام کردن را نمی‌داند و شما هم قادر نخواهید بود با هیچ منطقی این موضوع را به او تفهیم کنید. او باید خودش آمادگی لازم را پیدا کند.

پس به هیچ وجه کودک نوپا را مجبور به سلام کردن نکنید و برای سلام کردن صرفا از تکنیک جدول تربیتی “ترغیب و تشویق” استفاده كنيد. هیچ‌ وقت به او براي انجام ندادن رفتارهای اجتماعی احساس شرم و گناه ندهید و از جملاتی مانند: بد و زشت است و گناه و… استفاده نکنید. اصرار و خواهش هم در انجام این رفتار‌ها تاثیری نخواهد داشت.

خندیدن با فرزند نشان از این دارد که شما از نقش یک والد همیشه سختگیر خارج شده و لحظات خوشی را با او و در کنارش دارید. 

سعی کنید فضای خندیدن را در محیط خانه به وجود بیاورید. 

اینکه مدام در آشپزخانه‌ اید،

یا در حال روزنامه خواندن، شما را از فرزندتان دورتر و دورتر می‌ کند و او به ناچار به دنیای بازی‌ های رایانه‌ ای پناه می‌ برد. 

با کودک خندیدن کار مشکلی نیست،

ولی با این کار چیزی را به او هدیه می‌ دهید که در تمام عمر به دردش می‌خورد؛ یعنی شاد بودن…

پدرها، دلیل مهم موفقیت های علمی کودک. 

بچه‌ هایی که پدرانشان در امور تحصیلی آنان مشارکت دارند، بیشتر در فعالیت های فوق برنامه شرکت کرده، 

از مدرسه لذت برده و نمرات بهتری در دروس کسب می کنند. این مسأله بین پسران و دختران یکسان است. 

دو دلیل مهم برای تأثیر مشارکت پدران در پیشرفت و موفقیت‌ های علمی کودکان این است: 

۱. معمولا کودکان با پیشرفت خود در پی جلب رضایت پدر هستند. 

۲. مشارکت پدر، باعث برقراری رابطه عاطفی با کودک است و انگیزه کودک را افزایش می دهد.»

@nooredideh